Երբ առաջին անգամ գնացի քոլեջ,անգամ գաղափար էլ չունեյ թե ինչ է հեքիաթի ժամ ասվածը, բայց հիմա ընկեր Լիլիթի շնորհիվ, ուղակի պաշտում եմ այն օրերը, երբ մենք պետք է նստենք ծառի տակ և քննարկենք ինչ-որ գեղեցիկ պատմություն: Այսօր մենք կարդացինք և քննարկեցինք մի շատ գեղեցիկ հեքիաթ ‘ Հովհաննես Թումանյան ”Աներևույթ թագավորություն”: Երբ վերջացրեցինք քննարկումը, սկսեցինք խոսել երազներից, քանի որ հեքիաթում հերոսը շատ երազկոտ էր: Բոլորը հերթով սկսեցին նկարագրել թե ինչպիսին են իրենց երազները, իսկ ընկեր Լիլիթը փորձում էր համապատասխան բացատրուտյուն տալ: